1394/04/03
برای یك قهرمان در ورزش‌هایی كه چندان مورد اقبال قرار نمی‌گیرند، فاصله شیرین لحظه قهرمانی تا تلخی فراموش شدن بسیار كوتاه است. ورزشكار قهرمان بعد از آنكه حلقه گل بر گردن از بین استقبال‌كنندگان در فرودگاه گذشت، تازه یادش می‌آید كه برای زندگی باید تلاشش را آغاز كند؛ تفاوت بین یك فوتبالیست شاغل در تیم‌های لیگ برتری با چنین ورزشكاری از زمین تا آسمان است. وضعیت 2 ورزشكار ناشنوا كه نیازمند همراهی و توجه ویژه مسئولان استانی هستند نیز به همین حالت است؛ ورزشكارانی كه در راه كسب عنوان برتر و بالا بردن پرچم ایران از هیچ تلاشی فروگذار نکرده‌اند.
صاحب مدال نقره‌ای بازی‌های جهانی
ورزشكار ناشنوایی كه این روزها خود را برای مسابقات آسیایی ناشنوایان در چین تایپه آماده می‌كند و با توجه به توانایی‌هایش می‌توان یك مدال طلا برای ایران را از حالا پیش‌بینی كرد، باید برای تأمین هزینه زندگی خود، سیگار، لواشك و تنقلات بفروشد؛كاری كه به نظرش از پرتاب دیسك سخت‌تر است.«سجاد پیرآیقرچمن» پرتابگر دیسك ناشنوایان بعد از چندین قهرمانی در رقابت‌های بین‌المللی در نهایت مدال نقره مسابقات جهانی ناشنوایان در بلغارستان را به دست آورده است. این ورزشكار مدال‌آور كه این روزها در ورزشگاه باغشمال تمرین می‌كند، دلسرد از شرایطش می‌گوید: من برای قهرمانی و بالا بردن پرچم كشورم در جهان تلاش كردم اما در زمانی كه باید مورد حمایت قرار گیرم عملا چنین چیزی وجود ندارد.وی می‌افزاید: تبعیض در میزان توجه و حمایت از ورزشكاران، روحیه‌ام را از بین برده است، چراكه اینجا به یك ورزشكار توجه ویژه و خیلی زیادی می‌شود اما در مقابل به شمار دیگری از ورزشكاران اصلا نگاه هم نمی‌كنند.پیرآیقرچمن تأكید می‌كند: من به همه ارگان‌های ذی‌ربط برای تامین كار و مسكن مهر نامه نوشته‌ام، اما هیچ كار عملی در این زمینه صورت نمی‌گیرد و مسئولان فقط روی كاغذ می‌نویسند یا قول می‌دهند.وی در مورد شرایط ورزشكاران ناشنوای سایر كشورها كه در مسابقات بین‌المللی با آنها رقابت می‌كنند، می‌افزاید: آنها بدون كوچك‌ترین دغدغه و مشكلی در مسابقات حضور پیدا می‌كنند و این در حالیست كه ما باید برای زمان‌های آماده‌سازی و پس از آن برای امرار معاش به بی‌ارزش‌ترین كارها بپردازیم.
این ورزشكار ناشنوا تأكید می‌كند: به اندازه‌ای آماده و دارای توانایی هستم كه می‌خواهم با احسان حدادی، نایب قهرمان پرتاب دیسك المپیك رقابت كنم، اما برای این كار فرصت و امكانی را كه حدادی در اختیار دارد ندارم.
مشكلات دستفروشی یك ورزشكار
دونده ناشنوای مدال‌آور دیگری نیز برای امرار معاش به میوه‌فروشی سیار با گاری روی آورده است. شاید استرس این كار برای «حسن بخت شادی» حتی بیشتر از رقابت‌های جهانی نیز باشد. بخت شادی برای تأمین روزی خانواده 4 نفری خود و برای اینكه بتواند هزینه تمرین‌هایش را نیز تأمین كند، مجبور به این كار شده است، چراكه كار برای یك معلول حتی اگر ورزشكار هم باشد به این راحتی‌ها پیدا نمی‌شود. ورزشكار ناشنوای دوهای سرعت و 400متر كه تا به حال عناوین متعددی را برای ایران اسلامی به دست آورده است، در این مورد حاضر به مصاحبه نشد و دلیل آن را نیز بی‌توجهی مسئولانی دانست كه بارها از آنان درخواست كمك و مساعدت داشته اما مورد بی‌توجهی قرار گرفته است.
چه كسی مسئول است؟
به نظر می‌رسد تشكیلات عریض و طویل بهزیستی و مهم‌تر از همه اداره كل ورزش و جوانان باید برای جذب چنین افراد و چهره‌هایی برنامه‌ریزی مشخصی داشته باشد. باشگاه فرهنگی ورزشی شهرداری و حتی نهاد شهرداری می‌تواند سهمیه‌ای را به مدال‌آوران كشور به‌ویژه ورزشكاران معلول كه امكان كمتری برای اشتغال دارند، اختصاص دهد. آذربایجان شرقی یك استان صنعتی است؛ استانی كه ظرفیت‌های بالقوه فراوانی دارد و در این زمینه شاید سخت نباشد كه مسئولان برای چند ورزشكار شاخص و افتخارآفرین بومی كه در سطح جهان درخشیده‌اند برنامه‌ریزی حمایتی متناسبی برای كار و مسكن انجام دهد.
همشهری استان ها
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت: